Co –Active Coaching – wypowiedź na temat książki

Wysokie oczekiwania i pierwsze wrażenia

Rozpoczynając lekturę, miałam bardzo duże oczekiwania, co do wartości merytorycznej tej pozycji. Oczekiwałam konkretnych wskazówek, metodyki pracy z Klientem, schematów prowadzenia sesji. W pierwszej chwili, będąc w połowie pozycji, poczułam lekkie rozczarowanie i pojawiły się myśli: „Jak to, nie ma wzorów, modeli?” (mam na myśli szczegółowo rozpisane kroki prowadzenia sesji).

 

Różnorodność coachingu

Po lekturze całości zrozumiałam, że w coachingu nie ma jednej drogi i schematu, bo jeśli coach podąża za Klientem, to każda sesja będzie inna i wymagać będzie podjęcia różnych działań i zastosowania różnych narzędzi przez coacha. To, co jest stałe to ogólny schemat działań, który powinien zostać przyjęty podczas pracy z Klientem, tzn. zawarcie sojuszu, zdefiniowanie przez Klienta agendy itd.

 

Rola i umiejętności coacha

Książka dała mi wiele informacji, przede wszystkim o roli coacha i umiejętnościach, jakie powinien posiadać, aby móc pracować z Klientami. Pozycja ta skłoniła mnie do autorefleksji nad poziomem własnych kluczowych umiejętności, szczególnie związanych z poziomami słuchania. Według mnie lektura napisana jest w stylu coachingowym i czytając ją, miałam poczucie, że sama doświadczam coachingu, ponieważ styl opisów i przede wszystkim pytania i przykłady mobilizowały do refleksji i zadawania sobie pytań: „Jak to jest u mnie?”.

 

Coaching jako mobilizujące doświadczenie

Mam poczucie, że lektura tej pozycji przygotowała mnie do odpowiedzi na pytanie: „Czy jesteś gotowa do podążania tą drogą?” tzn. czy mając obraz roli, umiejętności, jakie powinien posiadać coach, jestem gotowa do pracy w tym zawodzie.

 

Czytając niektóre rozdziały, czułam niedosyt, tzn. w mojej opinii zbyt ogólnikowo potraktowany został podrozdział, co pobudzało jeszcze bardziej moją ciekawość, np. opis homeostazy i zanurzenia: brakowało mi tu informacji, co konkretnie może zrobić coach, kiedy następuje ten etap w pracy z Klientem.

 

Teraz przychodzi mi do głowy taka myśl, czy autorzy książki poprzez taki opis chcieli rozwijać jedną z kluczowych umiejętności w coachingu, jaką jest ciekawość? Trudno odpowiedzieć. U mnie tak to zadziałało.

 

Podczas lektury to, co wzbudziło moje zainteresowanie i co mi bardzo odpowiada to filozofia coachingu co-active, która zakłada, że zarówno coach, jak i klient są aktywni podczas sesji, a samo podejście opiera się na takich założeniach, jak: klient jest kreatywny, agenda pochodzi od niego, coach podąża za klientem z chwili na chwilę, coaching odnosi się do całego życia klienta.

 

Coach jako wsparcie i motywator

Ważne dla mnie i bliskie mi jest rozumienie roli coacha jako osoby wspierającej Klienta w przechodzeniu przez zmianę, ale również jako tego, który „kibicuje”, kiedy trzeba, wspiera, motywuje, stawia wyzwania, zadaje mocne pytania, „zatrzymuje” Klienta w ważnych momentach. Coach pomaga Klientowi, kiedy do głosu dochodzi „sabotażysta”, jest szczery i dzieli się z Klientem swoimi obserwacjami, a wszystko po to, aby Klient zrealizował swoją agendę. Lektura w mojej opinii jasno szkicuje obraz coacha i jego zadań podczas pracy z Klientem oraz akcentuje jego odpowiedzialność (pilnowanie agendy Klienta, dzielenie jej na mniejsze agendy, dzielenie się swoimi obserwacjami na temat działań Klienta i ich zgodności z agendą).

 

Słuchanie na poziomie II i III

Bardzo zainteresował mnie opis słuchania na poziomie II i III i jego rola w podążaniu za Klientem poprzez „zauważanie” i skoncentrowanie się na tych słowach, emocjach, wydarzeniach, które wzbudziły zaciekawienie coacha poprzez sposób ich wyrażenia: co sprawiło, że Klient mówi o tym w taki sposób, dlaczego drży mu głos, dlaczego ścisza głos itd.? To, co mnie zaciekawiło i co uważam po lekturze za potrzebne coachowi to umiejętność, jaką jest ciekawość, dzięki której coach buduje relacje i pomaga Klientowi w odkrywaniu siebie.

 

Istotne dla mnie było to, że coach ma być skoncentrowany na Kliencie i w głębokiej relacji z nim, kiedy zaczyna zanurzać się w sobie, powinien zarządzać sobą i powrócić do stanu „bycia dla Klienta”.

 

To, co było dla mnie przy pierwszym czytaniu dość zaskakujące, to korzystanie przez coacha ze swojej intuicji uznane jako jedna z ważnych umiejętności coacha. W pierwszych chwilach nie byłam do tego do końca przekonana, natomiast po zapoznaniu się z przykładami opisanymi przez autorów uznałam, że to rzeczywiście pomocne. Wiem, że dopuszczenie przez rozum sygnałów intuicji będzie wymagało w moim przypadku dużo pracy. To, z czym się nie zgadzam, to potraktowanie intuicji jako rodzaju inteligencji. Zabrakło mi tu poparcia naukowego. Potraktowałam to raczej jako pewien wniosek autorów.

 

Podoba mi się filozofia odwagi coacha, w ramach której jest szczery, ma prawo wtrącić się oraz podzielić swoimi spostrzeżeniami, oczywiście w delikatny sposób tzn. bez przyjmowania formy stwierdzeń, że tylko tak jest. Coach mówi o tym, co widzi/słyszy z perspektywy „ja” lub poprzez zestawienie z agendą Klienta, tym, co wcześniej powiedział (odwołanie się do zapisów z sesji). Swoje spostrzeżenia poddaje refleksji Klienta.

 

Ciekawe wydało mi się badanie siebie jako jedno z zadań Klienta. W mojej opinii to bardzo pomaga znaleźć odpowiedzi na pytania dotyczące np. schematów postępowania. Pozwala zapisać, a następnie, już bez emocji, przeanalizować własne działanie.

 

Budowanie relacji opartych na zaufaniu

Ważny dla mnie był także rozdział poświęcony budowaniu relacji opartej na zaufaniu, z którego zrozumiałam, że jest to podstawa do efektywnej pracy z Klientem. Opisane tu zostały czynniki mające wpływ na budowanie relacji, o jakich coach powinien pamiętać. To, co dla mnie jest ważne i co zostało opisane, to zawieranie sojuszu z Klientem, w ramach którego ustalone zostają zasady współpracy, co zapewnia jasność zadań, odpowiedzialności. Pozwala Klientowi na wyrażenie swoich oczekiwań wobec coachingu i coacha. To, co mnie zaciekawiło, to także informacja o zawieraniu pierwszego kontaktu na okres 3 miesięcy ze względu na zjawisko „zanurzenia”.

 

Odkrywanie siebie poprzez coaching

Moja refleksja po przeczytaniu tej pozycji jest taka, że w tej filozofii prowadzenia coachingu Klient bardzo wnikliwie przygląda się sobie, korzystając z „lustra”, jakim jest coach, i to „lustro” w sytuacji, kiedy obraz się zniekształca, zaciemnia, dzięki korzystaniu z odpowiednich narzędzi, pozwala zobaczyć prawdziwy obraz. Zrozumiałam, że w coachingu nie chodzi o rozwiązywanie problemów, choć pośrednio tak się dzieje, ale o odkrywanie siebie, świadomość swoich wyborów, znalezienie własnych odpowiedzi. Klient dzięki coachingowi przygląda się swojemu życiu, ocenia poziom spełnienia, definiuje ważne dla siebie wartości i na tej podstawie decyduje o swoje agendzie, zmianach w życiu. Takie głębokie spojrzenie na swoje życie pozwala mu uregulować bieg jego rzeki.

 

Coach jako wspomagający Klienta

Taki sposób podejścia do coachingu w istocie zakłada, że Klient jest źródłem zasobów i jego wewnętrzne zasoby wymagają „uruchomienia”, a jedyną osobą, która może to zrobić jest on sam, coach zaś jest kimś, kto wspomaga Klienta w tym procesie odkrywania siebie.

 

Przygotowanie i rozwój coacha

Książka porusza najistotniejsze kwestie w relacji coachinowej, które pozwalają na efektywną pracę z Klientem. Lektura uświadomiła mi, że bycie coachem wymaga dużej pracy nad sobą i dobrego przygotowania. Wymaga doskonalenia umiejętności, a także nabywania wiedzy o psychologicznym funkcjonowaniu człowieka.

 

Wyzwania dla coacha

W mojej opinii, wymaga zmiany pewnych nawyków uwarunkowanych czasem kulturowo lub przez pracę zawodową, jak chociażby skłonność do poszukiwania rozwiązań. Czasem można nie wypowiadać ich głośno, ale są gdzieś w głowie, i przez różne działania pośrednie można je sugerować. Książka uświadomiła mi, że coach powinien mieć wolną głowę od takowych rozwiązań, bo to nie pomaga, a nawet przeszkadza w pracy z Klientem.

 

Potrzeba zapisu przebiegu pracy

To, czego mi zabrakło, to zapisu przebiegu całej pracy z Klientem (od pierwszego spotkania, sesji wstępnej po kolejne zapisy przebiegu sesji) wraz z analizą działań coacha. Myślę, że to pomogłoby mi zobaczyć, jak wygląda zastosowanie filozofii i podejścia do coachingu w praktyce.

 

„Książka na temat coachingu 'Co-Active Coaching’ dostarcza cennych informacji dotyczących roli i umiejętności coacha oraz filozofii coachingu co-active. Autorzy podkreślają różnorodność coachingu i brak jednej uniwersalnej drogi, skupiając się na ogólnym schemacie działań. Czytelnik odkrywa, że coaching to mobilizujące doświadczenie, które przygotowuje do pracy w zawodzie coacha. Książka pobudza ciekawość i skłania do refleksji nad własnymi umiejętnościami. Zwraca uwagę na istotę budowania zaufania i relacji opartych na sojuszu z klientem. Podkreśla rolę coacha jako wsparcia, motywatora i mobilizatora zmian. Ważnym elementem jest również rozwijanie umiejętności słuchania na poziomie II i III. Autorzy wskazują, że coaching to nie tylko rozwiązywanie problemów, lecz przede wszystkim odkrywanie siebie i świadomość własnych wyborów. Książka uświadamia, że bycie coachem wymaga ciągłego rozwoju, pracy nad sobą i zgłębiania wiedzy psychologicznej. Mimo pewnych braków, jak zapis przebiegu pracy z klientem, 'Co-Active Coaching’ stanowi wartościowe kompendium dla osób zainteresowanych zapisem na Kurs Coachingu Warszawa.

 

Ewelina Zdzieszyńska